Lot uit de loterij
20-02-2018 | 14:38 Hour
Deze week is de trekking van de lootjes, spannend!! Ik hoop dat iemand die loten bij mij heeft gekocht in de prijzen valt!
Inmiddels is het alweer en nog maar 1,5 week geleden dat we in Zweden waren. Het is nog steeds onwerkelijk. Al die maanden van trainen en dan eindelijk is het zo ver. Lange dag op donderdag, vroeg op, op gemak laatste dingen in de koffer(s), afscheid van jongste, oudste bracht me weg. Drukte op Schiphol, veel zwart / geel. Spannend. Veel onbekende gezichten want ondanks de clinics en groeps app ben ik toch alleen dit avontuur aangegaan en heb ik wel wat mensen gesproken maar lang niet iedereen. Koffers inchecken verloopt traag net als de controle van handbagage...daardoor flink door lopen naar de laatste pier die er is ;-) We zijn in ieder geval opgewarmd.
Snelle vlucht, daarna lange zit in de bus maar met de mooiste winterse beelden, sneeuw sneeuw en nog eens sneeuw. Rond 16.00uur eindelijk in Falun. Paradijs aan het Runn meer. Typische Zweedse huisjes van waaruit je direct het meer op stapt (of zomers duikt). Samen met 3 anderen deelde ik een huisje maar die waren van de organisatie dus veel weg waardoor ik lekker vaak alleen was. Best fijn. Iedereen een eigen kamer, allemaal wat eten en drinken mee dus prima geregeld. Het diner en ontbijt waren alle dagen top! Toch in totaal bijna 100 man (en vrouw) die voorzien moeten worden van hapje, drankje EN informatie.
Vrijdag voor het eerst het ijs op, zonnetje erbij, leuke groep, kortom genieten. Rustig aan want niemand wil vallen en iets oplopen qua blessure de dag voor de Daylight Challenge. 's Middags even naar Falun, boodschappen doen en een Dala paardje scoren als souvenier. 's Avonds na het eten werden de trackers uitgedeeld zodat we zaterdag te volgen waren. Toen werd het ineens erg spannend. Op tijd naar bed en zowaar redelijk geslapen. Ik had Brinta mee dus hoefde niet heel vroeg op om te ontbijten in Villa Kakelbont. Alvast paracetamol erin en dan aankleden. Kniebeschermers, (net nieuw uit verpakking dus loei strak, erg comfortabel NOT), thermobroek, thermo shirt, schaatspak, bubbeltjesfolie als extra laag tussen shirt en pak, heup beschermers op het laatste moment van huisgenootje dus als een soort Teletubbie (het was tenslotte ook carnaval) op pad. 2 paar handschoenen, fleece col en ski zonnebril. Vaseline op de snoet en gaan! Buiten was het nog schemerig, rustig aan de ijzers onder de schaatsen, tracker om de arm en rustig aan richting start. Niet lang hoeven wachten en toen begon het echte werk. Omdat het nog zo schemerig was nog even niet de bril op dus knipperen als een gek want anders bevroren ogen werd er gezegd, het ijs was op sommige plekken prima maar op veel plekken ook niet. Goed kijken waar je reed dus. Na het eerste rondje bril op en door. Eerste keer vallen ging nog (wel weer net op heup beschermer dus voelde het al blauw worden) maar daarna ging ik nog een keer onderuit en viel keihard op borst waardoor ik lag te happen naar adem en dacht wat ben ik aan het doen? Paniek! Ik wilde stoppen, naar huis, naar de meiden. Klaar mee. Maar dan is daar je team, die je omhoog helpen, je troosten, zorgen dat je je bij elkaar raapt en denkt ik ga, moet, zal door gaan.
Dankzij toppers in het gezelligste team, tempo en alles was bijzaak, en een groot applaus voor de vrijwilligers die ons de hele dag hebben voorzien van eten en drinken en hulp met naar toilet gaanis het doel gehaald; de hele dag schaatsen van 7 uur tot 16.30uur...wauw...onwerkelijk. 131km geschaatst
Ik heb al vele medailles van het hardlopen maar dit is de allermooiste en bijzonderste. En dan moet je nog terug schaatsen van finish naar huisje, en dat ging niet meer. Gewoon staan en je laten duwen is dan ook een manier.
Douchen, op naar diner en een verdiend biertje. Trotse gezichten, mooie verhalen, meteen al een filmpje online, wauw! Het niet laat gemaakt en heerlijk geslapen. Zondag rustig opstarten en toen gingen we langlaufen, ook weer een belevenis. Heus niet gevallen ook....Daarna ben ik even in het huisje gaan chillen en einde middag gingen we richting de kopermijn. Rondleiding en diner daar. Super afsluiting van een onvergetelijke ervaring.
Maandag vroeg begonnen aan de terugreis en wat is het dan toch ook fijn om weer thuis te zijn! Thuis is waar de meiden zijn. Allemaal lieve kadootjes, bloemen, super leuk! Koffers legen, wasmachine aan en net toen ik wilde gaan zitten was het 'Mam je weet dat we zo gesprek hebben op school he'...Welkom terug...
Op 18 maart is de uitreiking van de cheque, er kan en mag nog steeds gedoneerd worden om zo een record bedrag bij elkaar te krijgen!
Ik geniet na en kijk terug op 1 van de mooiste ervaringen van mijn leven. Op naar de volgende uitdaging....
Continue with Facebook
Post a comment